نوار عصب عضله بهترین روش برای بررسی علت درد عصبی

الکترمیوگرافی (EMG) و مطالعه هدایت عصبی (NCS) تست هایی هستند که از الکترودها برای شناسایی، تفسیر و ثبت سیگنال های الکتریکی در عضلات و سلول های عصبی، هنگامی که فعال هستند ونیز هنگامی‌که در حال استراحت هستند، استفاده می‌کنند.

این آزمایشات ابزارهای تشخیصی با ارزشی هستند که به متخصصان مغز و اعصاب کمک می‌کنند تا علت بیماری هایی را که بر اعصاب و عضلات شما تاثیر می‌گذارند را پیدا کرده و میزان آسیب وارده را تعیین نمایند. تست نوار عصب و عضله یا الکترو میوگرافی(EMG) به نام های دیگری همچون الکترو میوگرام و یا میوگرام نیز شناخته می شود. همیشه هنگام انجام تست عصب عضله تست هدایت عصبی که با نام NCS شناخته می شود انجام می‌پذیرد.

هدف از انجام این آزمایشات

هنگامی که علائم و نشانه هایی مانند ضعف عضلانی، گزگز کردن، بی حسی، درد عضلانی، گرفتگی و سایر احساسات غیر طبیعی را دارید، پزشک شما ممکن است تست EMG  را انجام دهد.

یک الکترود سوزنی کوچک از طریق پوست به داخل عضله شما وارد می شود تا فعالیت الکتریکی بافت عضلانی شما (پاسخ به تحریک عصبی) را اندازه گیری نماید. این آزمایش می تواند به تشخیص علت بروز علائم در شما، کمک کند. و حتی ممکن است به تعیین مدت زمانی که این مشکل را داشته اید نیز کمک کند.

مطالعه هدایت عصبی ، سرعت حرکت سیگنالهای الکتریکی از طریق اعصاب شما را اندازه گیری می نماید تا میزان گستردگی مسئله را مشخص کند. سیگنال الکتریکی ارسال شده در امتداد آکسون یا رشته عصبی در یک عصب، پتانسیل عمل نامیده می شود. در مطالعات هدایت عصبی، این پتانسیل های عمل بطور مصنوعی توسط تحریک الکتریکی به منظور ارزیابی نحوه پاسخ آکسون ایجاد می شود. به کمک EMG  می توانند تشخیص دهند که آیا ضعف یا بی حسی عضلانی، به دلیل اختلال سیستم عصبی و یا آسیب رسیدن به عصب متصل به عضله است یا خیر. این دو آزمایش با هم می توانند مشخص کنند که آیا شما یک اختلال عضلانی دارید و یا یک اختلال عصبی. برخی از نمونه های رایج عبارتند از:

• اختلال عصبی پیش رونده مانند دیستروفی عضلانی و پلی میوزیت
• اختلالاتی که بر اتصالات عضلانی/عصبی (نوروماسکیولار) تاثیر می گذارند مانند میاستنی گراویس، سندرم لامبرت-ایتون و سندرم گیلن باره
• اسکلروز جانبی آمیوترونیک (ALS) ، بیماری که بر سلولهای عصبی در مغز و نخاع تاثیر می گذارد
• اختلالات اعصاب محیطی که در اثر آسیب به سیستم عصبی محیطی، اعصاب خارج از مغز و نخاع مانند نوروپاتی محیطی و سندرم تونل کارپ ایجاد می شود.
• اختلالات ریشه عصبی سیاتیک، رادیکولوپاتی (فشرده شدن عصب)، تنگی نخاع و فتق دیسک

EMG نمی تواند بیماریهای اسکلتی(اختلالات و بیماری های استخوان ها مفاصل و ماهیچه ها) مانند پوکی استخوان که شایع‌ترین نوع بیماریهای اسکلتی است، تنگی کانال نخاعی و آرتروز را تشخیص دهد. با اینحال می تواند در تشخیص هرچه بهتر علائم این بیماریها موثر باشد. برای مثال کاربرد تست عصب عضله در تشخیص تنگی کانال نخاعی به این صورت است که با حذف علائم بیماری های دیگر به تشخیص بهتر این بیماری کمک میکند اما به طور مستقیم نمیتوان با استفاده از این تست به تشخیص بیماری تنگی کانال نخاعی پرداخت.

پیشنهاد می کنیم برای کسب  اطلاعات تکمیلی در این مورد،  مقاله «هدف از انجام تست نوار عصب و عضله چیست» را مطالعه بفرمائید.

آمادگی برای آزمایش

هنگامی که برای تست EMG برنامه ریزی می کنید، سؤال کنید که آیا لازم است قبل از تست مصرف هرگونه داروی تجویزی یا بدون نسخه را متوقف کنید. اگر دارویی به نام مستینون (پیرید وستیگمین) مصرف می کنید، مخصوصاً باید بپرسید که آیا مصرف این دارو باید قبل از انجام تست قطع شود یا خیر.

حمام کردن

کمی قبل از انجام تست حمام کنید تا چربی های پوستتان پاک شود. قبل از تست از لوسیون یا کرم استفاده نکنید.

سایر اقدامات احتیاطی

متخصص مغز و اعصاب (نورولوژیست) که EMG را انجام می دهد باید بداند که آیا شرایط پزشکی خاصی دارید یا خیر. بطور مثال:

• اگر شما یک ضربان ساز و یا هر وسیله پزشکی الکتریکی دیگر داشته باشید
• داروهای رقیق کننده خون مصرف می کنید
• اگر مبتلا به هموفیلی هستید ( اختلال لخته شدن خون که باعث خونریزی طولانی مدت می شود)

آنچه باید قبل از شروع تست انتظار آن را داشته باشید.

احتمالاً از شما خواسته می شود که برای این عمل لباس بیمارستان بپوشید و روی تخت معاینه دراز بکشید. برای آمادگی تست مطالعه هدایت عصبی، متخصص مغز و اعصاب و یا یک تکنسین، الکترودهای سطحی را در جاهایی که علائم را تجربه می کنید، در نقاط مختلف پوست شما قرار می دهد و یا متخصص مغز و اعصاب بر اساس علائم شما، الکترودهای سوزنی را در نقاط مختلف بدن قرار می دهد.

در طول انجام تست

هنگامیکه مطالعه در حال انجام است الکترودهای سطحی در برخی مواقع جریان الکتریکی کوچکی را منتقل می کنند که ممکن است آنها را به حالت تیر کشیدن و یا اسپاسم، احساس کنید. الکترود سوزنی ممکن است باعث ناراحتی و یا درد شود که معمولا" پس از مدت کوتاهی از برداشتن سوزن ها پایان می یابد.

در طول EMG سوزنی، متخصص مغز و اعصاب ارزیابی می کند که آیا زمانیکه عضله در حال استراحت است، فعالیت الکتریکی خود به خودی وجود دارد یا خیر(فعالیتی که در بافت عضلانی سالم وجود ندارد). همچنین میزان فعالیت الکتریکی هنگامیکه ماهیچه را کمی منقبض می کنید را نیز می آزماید.

پزشک پی در پی دستوراتی در جهت استراحت دادن و یا منقبض کردن عضله به شما می دهد. بسته به اینکه متخصص مغز و اعصاب، چه ماهیچه ها و اعصابی را بررسی می کند، ممکن است از شما بخواهد در طول معاینه وضعیت خود را تغییر دهید. اگر ناراحتی یا دردی در هر زمانی در طول معاینه احساس کردید، می توانید از پزشک خود درخواست یک استراحت کوتاه بکنید.

بعد از انجام تست

ممکن است در جایی که الکترود سوزنی در عضله شما وارد شده، کبودی جزئی و موقتی ایجاد شود. این کبودی باید پس از چند روز محو شود اگر ادامه پیدا کرد با پزشک خود تماس بگیرید.

مدیریت عوارض جانبی

ممکن است در عضلاتی که مورد آزمایش قرار گرفته اند تا چند روز احساس درد داشته باشید و احتمال دارد متوجه کبودی، سوزن سوزن شدن و یا تورم در آن ناحیه شوید. این حالات باید ظرف چند روز از بین برود، اما می توانید هر بار 10تا 20 دقیقه از یخ و یا کیسه سرد استفاده نمائید و تایلنول (استامینوفن) یا موترین/ ادویل (ایبوپروفن) مصرف کنید.

نتایج

متخصص مغز و اعصاب نتایج معاینه شما را تفسیر کرده و گزارشی تهیه می کند. پزشک شما و پزشکی که دستورEMG را داده است گزارش را در قرار ملاقات بعدی با شما در میان می گزارد.

خطرات و موانع منع استفاده از این آزمایشات

تست های EMG  و NCS هر دو کم خطر هستند. در EMG کمی خطر عفونت و یا خونریزی در جایی که الکترودها وارد شده اند وجود دارد. اگر داروهای ضد انعقاد (رقیق کننده خون) مصرف می کنید و یا اگر به هموفیلی یا اختلال دیگری مبتلا هستید که از لخته شدن خون جلوگیری می کند، به متخصص مغز و اعصابی که تست را انجام می دهد از قبل اطلاع دهید.

اگر ماهیچه های قفسه سینه شما با EMG آزمایش می شود مقدار کمی احتمال خطر وجود دارد که هوا به فضای بین دیواره قفسه سینه و ریه های شما وارد شده و باعث پنوموتوراکس (جمع شدن ریه) شود. اگر آزمایش NCS دارید حتماً بیش از موعد به متخصص مغز و اعصاب اطلاع دهید که آیا پیس میکر و یا دفیبریلاتور قلبی دارید یا خیر. زیرا قرار است یک شوک الکتریکی خفیف دریافت کنید. در این مورد ممکن است نیاز باشد که اقدامات احتیاطی انجام شود.